Broos
De naam Broos is wat genealogen een patroniem noemen. Een achternaam die afkomstig is van een voornaam, in dit geval Ambrosius (Ambroos).
In het jaar 340 werd Ambrosius te Trier uit Romeinse ouders geboren. Na het overlijden van hun vader, verhuisde het gezin naar Rome, waar Ambrosius zich voorbereidde op een ambtelijke loopbaan te Sirmium. In 370 werd hij prefect van de twee provincies Liguria en Aemilia met als standplaats Milaan. Toen hij zich in 374 in Milaan bevond, stierf de ariaanse bisschop Auxentius. De opvolging ging gepaard met onlusten en onrust. Ambrosius trad op als bemiddelaar en verzoener en werd, als catechumeen, door het volk tot bisschop van die stad gekozen en op 7 december gewijd.
(Bron: http://www.heiligen.net)
1 Broos bn bijw. breekbaar; fig onvast, onzeker, zwak
2 Broos v(m) (brozen) toneellaars
Beroemde naamdragers:
Piet Broos Illustrator en strip tekenaar. Overleden in 1964 op de leeftijd van 54 jaar. (Wie meer informatie heeft….. graag !)
Adriaan Broos (pseudoniem voor de schrijver: John Brosens)
Ik ben geboren te Vlissingen, op 12 maart 1946. Mijn ‘oergrond’ is het Brabantse, Chaam om precies te zijn. Mijn opa (hij heette Adriaan, trouwens) zag geen toekomst in het boerenbestaan en trok in het spoor van het zich uitbreidende spoorwegnet naar Zeeland, waar hij overwegwachter werd.
Op school was ik een leerling van niks. Buiten, langs de havens zwerven, en in de duinen, aan het strand, dat was je ware. Ik miste dus wel eens lessen. Er is zelfs ’n aaneengesloten spijbeltijd van drie weken geweest … Iedereen was dan ook verbaasd dat ik naar de kweekschool wilde.
Ik ging in de avonduren door met de studie Engels, daarna (veel later) in Londen een Master’s Degree in onderwijskunde, remedial teaching. Kinderen met ‘geen zin in leren’ hebben mij altijd geboeid.
Intussen bedacht ik Engelse cursussen, die een leuk centje opbrachten zodat ik me per 1 aug 02 full time op het schrijven van jeugdromans en detectives kon storten.
Ik had een heel slechte band met mijn vader. Hij had geen aandacht voor mij. Dankjewel, pa, de emotionele verwaarlozing was een keiharde motivatie om het met mijn eigen kinderen anders aan te pakken (niet altijd gelukt …) en vandaag de dag een uitstekend functionerende bron van inspiratie!
Aldus John zelf